Socket 370

Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο. Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|6|11|2024}}

Socket 370
Χαρακτηριστικά
Είδος	ZIF
Γεωμετρική μορφή	PPGA, FC-PGA, FC-PGA2
Πλήθος επαφών	370
Πρωτόκολλο διαύλου	FSB (GTL+)
Δίαυλος	66, 100 και 133 ΜΗz
Τάση τροφοδοσίας	1.05 έως 2.1V
Συμβατoί μικροεπεξεργαστές	Intel Celeron Mendocino (PPGA, 300–533 MHz, 2.0 V) Intel Celeron Coppermine (FC-PGA, 533–1100 MHz, 1.5–1.75 V) Intel Celeron Tualatin (FC-PGA2, 900–1400 MHz, 1.475–1.5 V) Intel Pentium III Coppermine (FC-PGA, 500–1133 MHz, 1.6–1.75 V) Intel Pentium III Tualatin (FC-PGA2, 1000–1400 MHz, 1.45–1.5 V) VIA Cyrix III/C3 (500–1200 MHz, 1.35–2.0 V)

To Socket 370, (στα ελληνικά Υποδοχή 370, επίσης γνωστό και ως PGA370) αποτελεί το όνομα μιας συγκεκριμένης υποδοχής που χρησιμοποιείται για τους επεξεργαστές της Intel. Είναι κατασκευασμένο για προσωπικούς υπολογιστές και χρησιμοποιήθηκε (για πρώτη φορά) στον επεξεργαστή Pentium III και στη συνέχεια στους Celeron αντικαθιστώντας το προηγούμενης γενιάς, Slot 1. Ο αριθμός 370 που φέρει η ονομασία του, αναφέρεται στον αριθμό των οπών πάνω στις οποίες “κουμπώνουν” οι ακροδέκτες του επεξεργαστή. Στις μέρες μας, το socket 370 δεν χρησιμοποιείται πλέον (με λίγες εξαιρέσεις σε ορισμένα ενσωματωμένα συστήματα).